مسافر مهتاب

به دورِ لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باشبه بویِ گُل نفسی همدمِ صبا می‌باشنگویمت که همه ساله مِی پرستی کنسه ماه مِی خور و نُه ماه پارسا می‌باشچو پیرِ سالِک عشقت به مِی حواله کندبنوش و منتظرِ رحمتِ خدا می‌باشگَرَت هواست که چُون جَم به سِرِّ غیب رَسیبیا و همدمِ جامِ جهان نما می‌باشچو غنچه گرچه فروبستگیست کارِ جهانتو همچو بادِ بهاری گره گشا می‌باشوفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنویبه هرزه طالبِ سیمرغ و کیمیا می‌باشمریدِ طاعتِ بیگانگان مشو حافظولی معاشرِ رندانِ پارسا می‌باش مسافر مهتاب...